Omdat het zo bijzonder is, heb ik in deze zomervakantie een dagboek bijgehouden,.
Ten eerste natuurlijk omdat ik het zo leuk vind om mijn herinneringen op papier te zetten.
Ten tweede omdat het bijzonder is dat mijn vader met ons meereist in de camper de komende drie weken.
En als laatste natuurlijk omdat deze reis ons door het bijzonder mooie Scandinavië voert.
Op vrijdag 20 juli 2018 was het dan zover. De camper mocht worden opgehaald bij eu-campers.nl.
Een adresje in Westervoort waar we al vaker gehuurd hadden en wat ons zeer goed bevallen was. Rond 16.00 uur
reden we richting Groningen voor onze eerste stop op “Camping Internationaal”.
De volgende ochtend vertrokken we vroeg in de ochtend richting Duitsland. Het werd een dag lang file-rijden
vanwege veel wegopbrekingen in het land. We vonden een camping bij Bad Bramstedt genaamd “Camping
Roland”. We konden op een trekkersveldje staan. Met de camper reden we achter een grappige oude baas op de
fiets aan (laten we hem maar Roland noemen) die ons de plek wees. De kwaliteit van onze overnachtingsplek was
bij nader inzien niet al te best. De stroomvoorziening was zo matig dat onze koelkast er niet aan wilde
meewerken! Gelukkig was het maar voor een nachtje, dus dat gingen we wel overleven. Roland bleek bij nader
inzien ook iets minder grappig te zijn. Hij kwam wel vier keer die avond bij ons langs om een praatje te maken,
waar we helemaal geen zin in hadden, maar die boodschap kwam in z’n geheel niet over bij hem.
Zondag 22 juli gingen we, vriendelijk uitgezwaaid door Roland, richting Denemarken.
Reisdoel is “Camping Blommenslist In Odense / Zuid Denemarken.
Voorspoedige reis. Een warm onthaal van de eigenares Angelika. Over het hele terrein staan, zitten en liggen
kabouters. Het ziet er sprookjesachtig uit. Ze noemt het zelf “haar kleine paradijsje”. En dat is het ook zeker. We
kijken uit op een prachtige vijver vol lelie’s. We krijgen regelmatig bezoek van een familie eenden, de jongen zijn
een dag oud!
Maandag nog een dagje naar de stad Odense geweest. Dat viel wat tegen. Beetje armoedige stad.
Nog wel het geboortehuis van “Hans Christiaan Andersen” gezien. Dat was ook eigenlijk het enige idylische stuk
van de stad met mooie kleurrijke kleine straatjes.
In de namiddag weer terug op de kaboutercamping. Van Angelika de rekening gekregen met persoonlijke hartjes
erop. Na een brainstormsessie besloten om de route door Zweden toch anders te doen. We gaan volledig
langs de kust rijden. Met een extra overtocht van Helsingor naar Helsingborg.
Maar eerst moeten we nog een stuk door Denemarken rijden, We vinden een leuke camping vlak bij Kopenhagen
in het plaatsje “Koge”. De camping ligt 1 km lopen van het strand.
De volgende dag met de trein naar Kopenhagen. Treinstation was een halfuurtje lopen. Dat was wel afzien met
een temperatuur van boven de 31 graden! Maar gelukkig konden we lekker even bijkomen in een trein met airco.
Kopenhagen bleek een prachtige stad te zijn. De beroemde “kleine zeemeermin” viel wat tegen, was wel errug
klein!
Schattig gekleurde huisjes en veel mooie oude straatjes. Bij de haven veel grote vakantieboten
die de overtocht naar Zweden gaan maken.
Denemarken was mooi, maar nu wordt het tijd om Zweden en Noorwegen te gaan verkennen.
Morgen rijden we naar de veerboot om de overtocht naar Zweden te maken. Heel veel zin in! Maar dat lezen jullie
in mijn volgende blog.
Graag luister ik op zondag naar radio2. Goede muziek en boeiende gesprekken tussendoor. Dat was ook het geval in maart 2013. Later zou blijken dat het een gedenkwaardige dag zou worden! Maar goed, niet op de zaken vooruit lopen. Er werd een oproep gedaan. “Wat heb je nog nooit in je leven gedaan wat voor veel mensen heel normaal is!” Nou, ik wist wel een goede. “Ik heb nog nooit achter het stuur van een auto gezeten.” Met deze opmerking het antwoordformulier op internet ingevuld. Natuurlijk ging ik er vanuit dat ik er niets meer van zou horen. Maar een week later kreeg ik de schrik van mijn leven toen ik gebeld werd door een redacteur van het programma. Ze vonden het een erg leuk idee om mijn wens in vervulling te laten gaan hihi. Het schaamrood stond op mijn kaken, want nu moest ik er toch echt aan geloven! Mijn kinderen kwamen niet meer bij van het lachen. Een week later was het dan zover. De zon was net op toen we al in de auto zaten om naar Hilversum te rijden. Per seconde namen de zenuwen toe. Nu nog veilig naast mijn man als bijrijder. Maar straks …… dan ging het echte werk beginnen. En heel Nederland zou het op de radio kunnen horen brrr. Het bijwonen van de radio-uitzending was sowieso superleuk. Even later was ik aan de beurt. De rij-instructeur was een oudere man. Wat mij heel goed leek, want die heeft vast en zeker veel ervaring. Tijdens de rit kon ik alleen maar giechelen van de zenuwen. Hierdoor werd het een hilarisch leuke uitzending (volgens de redacteur). Aan het eind vroegen ze de instructeur of ik een talentje was? Helaas was daarop het antwoord dat het een lange weg ging worden……